Carnaval in Brazilië is niet wat ge denkt.

Niet in het Noord-Oosten tenminste. Over de rijkdom van het multiculturele Carnaval van Recife heb ik het al dikwijls gehad. Alles vertrekt daar van die enorme diversiteit van ritmes en tradities die daar voor een groot procent nog van Afrika komen, van de tijd dat er nog 'officiële' slaven waren. We hebben Nana Vasconcelos en Isaar gefotografeerd en gefilmd tijdens de opening van het Carnaval en alhoewel ik dit al dikwijls meegemaakt heb blijft het een kippenvel-moment met stip genoteerd.
Het gedonder is moeilijk te vatten met video, laat staan met een foto, en toch ... als ge weet dat Nana op dat moment een kleine duizend percussionisten dirigeert en weet dat hij, na in NYC gewoond te hebben, en met god en kleinpierke gespeeld te hebben in de professionele Jazz, terug gekeerd is naar zijn geboortestad en daar alles doet om die duizenden percussionisten die Recife telt een hart onder de riem te steken en onbaatzuchtig te helpen.





Er waren die avond ook Cablocos, indrukwekkende Carnavals figuren uit de Maracatu Rural, uit het binnenland.

Gisteren zijn we het binnenland ingetrokken naar 'de' ontmoeting van die Maracatu Rural groepen. Nazaré da Mata ligt in de zogenoemde woudzone langs de kustlijn. Veel woud is er daar echter niet meer over. Het is gekapt voor de suikerteelt. De bevolking van die Zona da Mata (zone van het woud) zijn de moderne slaven. Ze werken dagen van 12 uur op de suikervelden in de verzengende hitte. Die velden zijn net voordien afgebrand om de scherpe snijdende bladeren van het suikerriet te verwijderen en enkel de stengels over te houden. Zij moeten die stengels op het zwartgeblakerde veld kappen met de machete, 12 u aan een stuk en dat voor een loon dat hen net niet laat verhongeren en hun zeker niet de kans geeft om uit die situatie weg te trekken.
Hun trots is hun Maracatu Rural. Gisteren was hun hoogdag, dan tonen ze zich in Nazaré da Mata. Er waren wat camera's en fotografen, géén toeristen en een klein publiek van mensen die daar wonen. Wat een verschil met de Carnavalgekte van de stad. Ik was er niet minder onder de indruk van, van die kostuums, ja die zijn Braziliaans mooi, maar in feite meer van die mensen in de kostuums. Wat een volk! Ook zij zijn Brazilianen.