Wie al ooit een Braziliaanse film gezien heeft - 'Brasil Despedaçado' bijvoorbeeld - weet dat de Sertão droog is, zeer droog. Onleefbaar voor mensen, en wie er wel woont ziet af, en ge ziet het eraan. Het lijkt dat alleen wat magere geiten die verzengende hitte kunnen verdragen en wat bandieten zoals Lampião die een onherbergzaam gebied nodig hebben als schuilplaats.
We zitten al een paar dagen midden in die Sertão, tussen weelderig groen, overal bloemen, vogels vlinders en gelukkige mensen. Het is hier winter, zo noemen ze die 35 graden hier. De Sertão heeft namelijk zes droge zomer-maanden, en zes met regen - niet interessant voor cineasten. Die regen hebben we hier niet gezien maar wel de riviertjes, plassen en meertjes. In de droge zandbeddingen van de zomer zwemt vandaag vis. Vis in de Sertão! Het past niet in het paradigma van die verwoestijning. Die gelukkige mensen ook niet, en zeker geen vissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten