We zitten nu in Belém, aan de Amazone, zo goed als op de evenaar. Het blijft nog altijd een gesukkel om op het internet te geraken, ik moet daarvoor naar een cybercafé, maar de buurt waar we zitten (midden in het centrum!) is heel gevaarlijk. Iedereen waarschuwt ons hier voortdurend.
En wij dachten dat vooral onze busreis gevaarlijk was.
Laat mij eerst daarover iets vertellen:
We reden al een paar dagen met drie bussen in karavaan om de gevaarlijkste streek 'samen' door te trekken. Er zijn onlangs op dat traject twee bussen overvallen. Klem gereden door 4X4's met zwaar gewapende gasten en diep in het oerwoud gestuurd waar ze de ganse bus leeg haalden en iedereen in zijn onderbroek achter lieten. Eén van de bussen was een grote fanfare, die muzikanten hebben gesmeekt om hun instrument te mogen houden, niets hielp, ze zijn alles kwijt.
Gisteren was het ons bedoeling om met daglicht in Belèm aan te komen maar we zijn in een klein stadje blijven plakken om er in een arme buitenwijk een optocht te houden en die mensen te laten weten dat we voor hun rechten zullen opkomen op het WSF.
We zouden dus in het donker aankomen, en iedereen zei dat Belèm daarvoor zeer gevaarlijk is, zo mochten we zeker niet stoppen in de stad om de weg te vragen enz...
Soit, wij in de pikdonkere nacht door het regenwoud. De jongeren in onze bus - ze komen allemaal uit zware favelas - werden onrustig. Plots werden we tegengehouden.
Het was de politie. Iedereen moest met z'n handbagage uit de bus, we werden omsingeld door zwaar bewapende politie in kogelvrije vesten en gefouilleerd. Ondanks ons expliciete waarschuwingen aan de jongeren zat er toch nog hier en daar een joint in hun pet of achter een gordijn. Maar de politie was wegen-politie en bleek heel tolerant. Voor Braziliaanse normen heeeeeeeel tolerant.
Tot er, en gelukkig was het niet in onze bus, bij een meisje een stevige hoeveelheid werd gevonden die was ingewerkt in een uitgesneden boek. Het kleine meisje werd opgepakt. We hebben uren daar in het donkere regenwoud gestaan. Twee bussen mochten wel door maar iedereen bleef solidair met de bus waar het boek was gevonden. Er werd gediscussieerd en uiteindelijk werd een compromis bereikt.
We mochten verder en we moesten aan het volgende benzinnestation stoppen en alle drugs in het woud weggooien (hahaha) want we zouden nog een tweede controle krijgen van de Politia Militar deze keer, en die zijn berucht voor hun onverbiddelijkheid.
Ge had die bende moeten zien doempen bij onze volgende stop:-)
Soit weer de bus in en maar rijden tot die politie ons weer zou tegenhouden - dit keer grondig controleren en met honden de bus doorzoeken.
Niks van gezien, het was al daglicht toen we Belém naderden.
We zullen nooit weten of ons gasten hun spul echt weggegooid hebben.
Ma soit, we zijn ter plaatse en ons groepsgevoel is er alleen maar door versterkt.
De Greenpeaceboot 'Artic Sunrize' ligt hier al in de Amazone, de verwachtingen voor de grote optocht / openings ceremonie zijn groot.
Ah, iets grappig, de mensen spreken hier af vòòr of na de regen want blijkbaar regent het hier elke dag om vier uur. Niet zomaar regen, maar een tropische mega douche met daarna hete vochtige sauna. Zaaaalig.
