Onderstaande videoclip, 'A Cidade' (de stad) van Chico Science en zijn groep Nação Zumbi (CSNZ) staat bol van de beeldtaal die de Manguebeat beweging in de jaren 90 lanceerde en die vandaag nog volop in de mangue-favela's wordt gebruikt:
Chico zingt hier midden in de mangue, zijn decor is de typische bovengrondse wortelstructuur die de mangrove kenmerkt. En er zijn de 'caranguejos', grote fel blauw, rood en geel gekleurde krabben die in de modder van de mangue leven en waarmee de manguebeat jongeren zich vereenzelvigen.
Zij noemen zichzelf asfalt-krabben en zien hun deltastad Recife als een grote mangue - Manguetown Recife.
De krabben zijn alerte survivors, ze hebben zich aangepast aan de vervuiling, ze symboliseren de kracht van de bio-diversiteit van de mangue.
De mangue-boys staan voor multi-culturaliteit, ze ontsluiten de culturele woestijn die Recife in de jaren 80 was, ze gebruiken volop de nieuwe media. In hun poezie zijn zij krabben met hersenen.
De Manguebeat heeft het over de kracht van armen die steeds weer in het systeem vergeten worden en over de rijkdom van de populaire cultuur van Pernambuco (de centrale staat van het arme Noordoosten).
Een dominante invloed bij CSNZ is die van de 'MARACATU'
De grote trommen in de clip komen van die maracatu .
Maracatu drumbands hoort ge dagelijks in de straten van Recife.
Maar over dit oorspronkelijk Afrikaanse ritueel waarmee de slaven eertijds hun koningen vereerden en dat vandaag opgedragen wordt aan de Orisha's (Orixás), de beschermgoden uit de Candomblé, daarover zal ik het later eens hebben.
Voor wie de puzelstukjes van mijn blog verzamelt, nog dit weetje:
Iemanga, is een belangrijke Orixá. Zij is de koningin van alle water.
