Fotografie ik kan het niet laten, al laat ik mijn grote Canon
bewust achter, toch kom ik altijd terug met foto’s.
De GoPro zit nl. meestal in mijn
broekzak voor als er zich iets speciaals zou aanbieden en anders heeft Andréa altijd een kleine ‘point-and-shoot’ bij.
Al lang zit ik in een draaikolk, een haat-liefde relatie met fotografie.
Vandaag, nu zowat iedereen voortdurend aan het fotograferen is, heb ik het nog moeilijker.
Fotografie is altijd manipulatie van de realiteit, de kunst-van het weglaten, noem ik het meestal. En als er zich iets onnoemelijk moois aanbiedt duw 'ook ik' op het knopje. Voor mij is die foto dan een herinnering aan een intens moment, gekaderd in een levensverhaal, maar als ik hem post wordt hij, los van mijn context, multi-interpreteerbaar voor wie hem ziet.
Onderstaande foto bijvoorbeeld. Ik kan de esthetiek niet laten.
Fotografie is altijd manipulatie van de realiteit, de kunst-van het weglaten, noem ik het meestal. En als er zich iets onnoemelijk moois aanbiedt duw 'ook ik' op het knopje. Voor mij is die foto dan een herinnering aan een intens moment, gekaderd in een levensverhaal, maar als ik hem post wordt hij, los van mijn context, multi-interpreteerbaar voor wie hem ziet.
Onderstaande foto bijvoorbeeld. Ik kan de esthetiek niet laten.
De realiteit was een goedkope manier, 3,00€, om van Perea in het centrum van de stad Tessaloniki te geraken, je laat de andere passagiers uit beeld en je kan vanalles bij de foto dromen.
De realiteit was een goedkope manier, 3,00€, om van Perea in het centrum van de stad Tessaloniki te geraken. Je laat de andere passagiers uit beeld en ... droom maar op.
Ik keek naar die Griek, hij zat er zijn sigaret te roken. Waaraan zat hij te denken? Of zat hij te wachten tot de ferry weg zou zijn om zijn vislijntje uit te gooien? Hoe hevig heeft de economische crisis hem getroffen? Moet hij met een vis terugkomen voor een deftig middagmaal? De foto laat het open. Hij zat er, en keek.
Voor de rest van de overtocht viel ik voor schoonheid.
En de onvermijdelijke selfie,
Aan de kade krijg ik het op mijn heupen bij de lawaaierige toerisme-boten. Fake!
Belachelijk Romeins-aandoende versiering.
Slechte muziek, remix sirtaki, drank en selfies.
De rest van de stad heeft veel 'echt' historische sites. Ik blijf het verrassend vinden hoe alles 10 tot 12 meter onder de grond is geraakt in de voorbije 2000 jaar, en hoe de bouwtechniek van de Romeinen, die een soort mortel gebruikten daarna voor eeuwen werd vergeten. En, en, en, neen, dat Ataturk hier werd geboren wist ik niet.
Als ik mijn foto's terug zie, besef ik hoe verhalend ik fotografeer, hoe mijn twijfel over toerisme en oude ruines in elke foto sluipt en hoe elke stad, waar ook ter wereld vooral een stad is.
En deze oude DKW kon ik ook niet zomaar voorbij gaan.
;-)
Auto Union, al met de logo-ringen van Audi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten