De 'Caravana de Comunicação e Juventude' is voorbij.

De 'Caravana de Comunicação e Juventude' is voorbij.
Regelmatig bloggen is mij niet gelukt.
Mijn verhaal van 26 januari ging alleen over het nachtelijke avontuur vòòr we met de bussen Belém bereikten. Een fait divers, dat door sponsors misverstaan zou kunnen worden. Er wordt mij gesuggereerd om dat verhaal van mijn blog te halen, maar uiteraard kan ik dat niet doen. Het WSF stond bol van het pleidooi voor vrije comunicatie, vrije radio's, vrije tv, dus ga ik zeker mijn blog niet censureren, vooral omdat het 'voorval' iets heel belangrijk verduidelijkt.

Wij waren op reis met jongeren.

Een onvoorstelbare variëteit van achtergronden, van goed functionerende jongeren die in sociale projecten meedraaien over geëngageerde MST gasten die de revolutie prediken tot artistieke break-dansers en graffiti-spuiters uit de zware favela's van de stad. Alle pracht en rijkdom van onze karavaan zat hem juist in de intertactie, de comunicatie onder de jongeren.
'Comunicação e Juventude'

Wees gerust er is onder de jongeren hevig gedebatteerd over het gebruik van marihuana, en ze zijn tot goeie conclusies gekomen. Respect voor elkaar betekent het aanvaarden van verschillen en het blijven luisteren naar elkaar.
Een jongen met grote sympathie voor het FARC, een mormoon, een atheïst, een grafiteiro, een boerendochter ... allemaal anders ... en toch allemaal 'samen in de karavaan'.

Zingend en dansend trokken ze de armenwijken in tijdens onze bus-stops. Ze haalden de plaatselijke jongeren naar hun workshops. Zo werden er bijvoorbeeld digitale camera'tjes uitgedeeld en getoond hoe ze er mee moesten werken om dan, s' avonds hun foto's te projecteren op groot scherm. In de break-dans workshop begon de les met fysiek contact en samen praten, iets dat voor de rurale gemeenschappen niet zo evident is. Stads-cultuur voor de landbouwgemeenschappen, maar evenzo, duidelijke informatie over de rurale gebieden. Ik heb video gedraaid, ik zal de volgende maanden via mijn video het complete verhaal van de karavaan vertellen. Het is een onvoorstelbaar druk verhaal, complex en delicaat maar vooral ontroerend mooi. Een puzzel van veel stukjes jong-leven, 'tranches de vie'.
Nog even geduld vooraleer de stukjes samenvallen.
De 'Carvana de Comunicação e Juventude' is nog helemaal niet voorbij.
...

het REGENwoud

Het regenwoud neemt zijn naam nogal letterlijk
:-)
... die regen dreef ons vandaag weer naar een schuiloord met internet connectie :-D
Ondertussen heb ik wel al prachtige filmbeelden over de schandalige praktijken van Alunorte en Albras.
Via contacten op het WSF ben ik met de boot via de rivieren van de Amazonedelta tot diep in woud geraakt tot bij de lokale agrarische gemeenschap die daar al generaties lang leeft van visvangst en tropisch fruit. Ze werden met geweld van hun gronden verdreven maar ze vechten terug. Vandaag bezetten ze opnieuw hun gronden in het woud. Vele families proberen zich te organiseren in hun verzet en bouwen hun schamele houten huizen opnieuw op. Helaas is de vervuiling enorm. De rivieren zijn dood, hun planten brengen vervormde vruchten voort en sterven. Hun kinderen groeien niet goed en krijgen geen toegang tot het onderwijs. Bij Alu-Norte publiceren ze dure studies over het milieu-impact van hun immense aluminium fabriek (40% van de Braziliaanse aluminiumproductie komt van hen) alles is zogezegd onder controle. Maar op het terrein heerst een andere realiteit. Ik filmde de vergroeide vruchten, stervende bomen, de bruine dode rivier waaruit ze vroeger garnalen en vis haalden. Erg! Toen ik beelden filmde van de fabriek kregen we een auto met verdonkerde ramen achter ons aan van waaruit we zelf werden gefilmd. Petronilo, de activist die ons begeleidde wordt voortdurend geïntimideerd. Foda demais!
Ik plande nog om met met de Funai het woud in te trekken naar een indianenstam, maar de Alu-Norte affaire lijkt mij op dit moment belangrijker.
En, toegegeven, ik ben niet goed uitgerust om de voortdurende regen en modder met mijn camera te trotseren. Asap terug naar het zonnige Recife.
En daar vinden we hopelijk wat tijd om over de 'Caravana de Comunicação e Juventude' te schrijven, onze twee weken busreis en het Wereld Sociaal Forum . Een zeer intense ervaring. Uren film, massa's foto's - niet makkelijk in één tekstje te gieten.

26 januari 2009

We zitten nu in Belém, aan de Amazone, zo goed als op de evenaar. Het blijft nog altijd een gesukkel om op het internet te geraken, ik moet daarvoor naar een cybercafé, maar de buurt waar we zitten (midden in het centrum!) is heel gevaarlijk. Iedereen waarschuwt ons hier voortdurend.
En wij dachten dat vooral onze busreis gevaarlijk was.
Laat mij eerst daarover iets vertellen:

We reden al een paar dagen met drie bussen in karavaan om de gevaarlijkste streek 'samen' door te trekken. Er zijn onlangs op dat traject twee bussen overvallen. Klem gereden door 4X4's met zwaar gewapende gasten en diep in het oerwoud gestuurd waar ze de ganse bus leeg haalden en iedereen in zijn onderbroek achter lieten. Eén van de bussen was een grote fanfare, die muzikanten hebben gesmeekt om hun instrument te mogen houden, niets hielp, ze zijn alles kwijt.

Gisteren was het ons bedoeling om met daglicht in Belèm aan te komen maar we zijn in een klein stadje blijven plakken om er in een arme buitenwijk een optocht te houden en die mensen te laten weten dat we voor hun rechten zullen opkomen op het WSF.
We zouden dus in het donker aankomen, en iedereen zei dat Belèm daarvoor zeer gevaarlijk is, zo mochten we zeker niet stoppen in de stad om de weg te vragen enz...
Soit, wij in de pikdonkere nacht door het regenwoud. De jongeren in onze bus - ze komen allemaal uit zware favelas - werden onrustig. Plots werden we tegengehouden.



Het was de politie. Iedereen moest met z'n handbagage uit de bus, we werden omsingeld door zwaar bewapende politie in kogelvrije vesten en gefouilleerd. Ondanks ons expliciete waarschuwingen aan de jongeren zat er toch nog hier en daar een joint in hun pet of achter een gordijn. Maar de politie was wegen-politie en bleek heel tolerant. Voor Braziliaanse normen heeeeeeeel tolerant.

Tot er, en gelukkig was het niet in onze bus, bij een meisje een stevige hoeveelheid werd gevonden die was ingewerkt in een uitgesneden boek. Het kleine meisje werd opgepakt. We hebben uren daar in het donkere regenwoud gestaan. Twee bussen mochten wel door maar iedereen bleef solidair met de bus waar het boek was gevonden. Er werd gediscussieerd en uiteindelijk werd een compromis bereikt.



We mochten verder en we moesten aan het volgende benzinnestation stoppen en alle drugs in het woud weggooien (hahaha) want we zouden nog een tweede controle krijgen van de Politia Militar deze keer, en die zijn berucht voor hun onverbiddelijkheid.
Ge had die bende moeten zien doempen bij onze volgende stop:-)
Soit weer de bus in en maar rijden tot die politie ons weer zou tegenhouden - dit keer grondig controleren en met honden de bus doorzoeken.

Niks van gezien, het was al daglicht toen we Belém naderden.
We zullen nooit weten of ons gasten hun spul echt weggegooid hebben.
Ma soit, we zijn ter plaatse en ons groepsgevoel is er alleen maar door versterkt.



De Greenpeaceboot 'Artic Sunrize' ligt hier al in de Amazone, de verwachtingen voor de grote optocht / openings ceremonie zijn groot.

Ah, iets grappig, de mensen spreken hier af vòòr of na de regen want blijkbaar regent het hier elke dag om vier uur. Niet zomaar regen, maar een tropische mega douche met daarna hete vochtige sauna. Zaaaalig.

Brazil and Congo in the snow

Was it the Brazilian bunda?
The steaming crazy Belgian-Congolese electro sensation?
Or the dancing and Palettekentrek in the snow?
I dont know?
Anyway, after the recording of this video clip the snow and freezing cold disappeared from the Belgian territory.
S.W.A.N. is the new band of, former Think Of One, David Bovée.
Instead of preparing my tropical Brazilian journey I was filming in temperatures far below zero and editing instead of sleeping, but it was big boosting fun. Thnx friends, David, Alé, Bram, Sam, Ben, Alonso, Herman, Greet, Penelope, Lucy ...
Abraços, and put on your dancing shoes :

Communicatiekaravaan naar het WSF

English

Honderden jongeren uit sociaal-artistieke projecten reizen, in karavaan, door het arme Braziliaanse binnenland naar het Wereld Sociaal Forum in Belém, aan de monding van de Amazone. Onderweg organiseren ze workshops en exposities en mobiliseren de plaatselijke bevolking met debatten en gezamelijke activiteiten. Bij aankomst tonen ze hun resultaten en bevindingen aan de internationale deelnemers van het WSF (27 jan. – 2 feb. 2009)
Voor 20,00 Euro wordt U erelid en helpt hiermee jongeren in Noordoost Brazilië om hun leefwereld, maatschappijvisie en specifieke problemen op de publieke agenda te krijgen.

De namen van de ereleden staan op de website van de Karavaan onder de rubriek ‘Membros de Honra’
De ereleden krijgen achteraf een copie van de video van de reis.
Rekening nr. : 736 - 4020399 – 07 / vermelding: Communicatiekaravaan

In naam van de jongeren, dank bij voorbaat.
John Erbuer

Minha palavra para o mundo

Next month I'm off again to Brazil.
In the slipstream of the video workshop I gave in Recife in februari, I now participate in a big journey with 275 youngsters from the social projects in North East Brazil to The World Social Forum in Bélem.
The project is called Caravana de comunicação e juventude.

I travel with CCJ (Centro de Comunicação e Juventude) from Recife, Pernambuco and we will be joined by other busses from the states of Ceará, Bahia, Rio Grande do Norte and Piauí. Meanwhile we do stops - several days - in the inland to give creative workshops for the locals and activate the debate on the themes of the WSF.

Of-course I'll be making a video project.
It's called 'Minha palavra para o mundo' (my word for the world).
We 'll collect words out of the communities we pass,
to take them with us to the WSF.
We invite people to pose for our cameras next to their written word and ask them to explain why this word should be heard, seen and debated on the WSF.
I hope that our creative workshops play with those words and combine them to messages to be exposed in Bélem and further.

Wannes

It's about music, about one of our greatest artists we lost recently, about a documentary that I made with my friend Alex in 1977. As there are no English subtitles on the film, I'll continue my writing in Dutch, but you dont need Dutch for watching the Flamenco movie.

Rita Mosselmans was destijds de script-girl voor de Wannes docu, nu is ze regisseur bij Canvas en ze belde mij om te zeggen dat de docu zou vertoond worden tijdens de uitvaart plechtigheid in de Roma. Canvas had die - verstopt achter hun rode knop - in alle stilte uitgezonden. Velen die niet naar de Roma konden gaan en ook geen rode knop hebben zitten nu op hun honger. Zelf heb ik maar een vhs-copie van een slechte vhs maar eigenlijk stoort het mij niet. Technische beeldkwaliteit weegt niet zwaar op de narratieve balans. En Wannes kòn vertellen, met woorden, met schilderijen, met muziek ... en in stilte, met die intense blik van hem. Dank u voor alles, Wim.

Wannes, Flamenco


Wannes, George Orwell


Wannes, Zen in the art of Archery