vrijdag 4 maart 2011

Oei, onze euro gaat achteruit.


Neen, zei zei de man achter het wisselloket het is onze Braziliaanse Real die sterker wordt.
... en dat voel ik hier.
De bouwgekke wolkenkrabbers, de files, de shoppingcentra, we kunnen er een punt aan zuigen.
En overal energie-zuipende airco.
Global Warming, hier komen ze, de BRIC-landen.
Bric begint met Brazilië!
Ik zit drie dagen op hotel in Boa Viagem. Lekker koel, zelfs buiten aan het kilometers lange strand met de idyllische palmbomen is het, dank zij een stevige warme zeewind, aangenaam. De politie patrouilleert er voortdurend, je kan er met iphone en fototoestel rondlopen. De upper-middle-class woont aan het strand in Boa Viagem.
Het is er mijn laatste dag. Vandaag ga ik voor de rest van de maand tussen de mensen wonen die het met een ventilator doen, als ze dat kunnen betalen, en met het openbaar vervoer, als het echt te ver is om te voet door de verzengende hitte te stappen.
Er is nog een klasse lager, de favelas. De jongeren met wie ik samenwerk wonen er. Ze hebben mij al een paar keer lachend uitgenodigd om een eens bij hen in te trekken. Ik weet het niet. Nu nog niet. Ik zou dat meteen doen had ik niet zo veel technisch materiaal bij, maar ook dat lachen ze weg. Het is waar, de enige keer dat ik een revolver tegen mijn hoofd kreeg was op het strand van Boa Viagem :-)

donderdag 3 maart 2011

De repetities


Misschien hou ik wel nog meer van de dagen vòòr Carnaval, dan van het echte gebeuren.
Om een afspraak met Nana Vasconcelos te maken ging ik naar de repetitie van de grote opening op het centrale plein, Marco Zero.
Het is al jaren de traditie dat de wereldberoemde jazz-percussionist de beste maracatu-groepen uitnodigt om samen het carnaval van Recife in gang te donderen. Joke Shauvliege's geluidsmetertje vliegt hierbij gegarandeerd in stukken.
Maar, wie dat wil meemaken, zonder perskaart, moet uren op voorhand een plaatsje aan de dranghekkens zoeken, want de avond zelf is er geen doorkomen aan.
De dagen voordien tijdens de repetities kunt ge op het grote plein probleemloos tussen de percussiegroepen lopen.
Iedereen is er vol verwachting voor 'het grote moment'. Ik geniet mee van die spanning, van hun intens samenhorigheidsgevoel, ...
Zal ik toch, nog maar eens, naar dat grote moment gaan,
ik 'heb' een perskaart :-)


woensdag 2 maart 2011

ver weg?

Ok, na een aantal kilometers stappen op het strand, een duik in de zee + een copieus ontbijt ben ik toch een beetje 'ver weg' (alhoewel ook steeds meer en meer thuis in Brasil, maar dat is voor een andere post)
Ik ben hier met één vraag naartoe gekomen:
"Wat is dat, Braziliaanse Cultuur?"
Eén vraag waarop ik een diversiteit van antwoorden verwacht.
De vraag zal aan Brazilianen worden gesteld, maar moest 'ik' er moeten op antwoorden dan verlies ik mij in duizend antwoorden die ik telkens voor 100% meen.
Zo bijvoorbeeld:
- Het opgewekte getetter van die volle Airbus die mij naar hier bracht.
- Die vrouwen die zich voor het landen helemaal opdirken en insmeren met geurige zalfjes.
- Mijn veel te snel rijdende taxi die steeds maar toeterend rechts inhaalde en mij toch veilig afzette.
- Dat ontbijt vanmorgen (- effe name dropping: queijo coalho assado, banana frita, cuscuz com leite de coco, charque em cubos, batata doce, carne moida com ... enz en dan vergeet ik nog al dat exotisch fruit en de afdeling zoet met de bolos die voor zo veel overgewicht bij de Brazilianen zorgen).
- De tientallen hoge buildings die in Recifes Boa Viagem weer zijn bij gebouwd (de nieuwe favelas weet ik nog niet zijn, Recife heeft er 500 officieel geregistreerde maar er ontstaan er voortdurend nieuwe in deze stad vol bouwwerven).

Straks ontmoet ik de jongeren uit de favela's met wie ik met die 'ene vraag' ga rondtrekken.
Ver weg.

Recife 2011

Gelukkig dat er nog die jetlag is en de temperatuur-verschil-kick
want met al die iChat-, Skype- en Facebook-faciliteiten wordt de oceaan oversteken alsmaar ordinairder.
Ik mis het ver-weg-zijn-gevoel.

zaterdag 19 februari 2011

Brasil 2011

Nog één week en we zitten weer in Brasil.
Tijd dus om deze blog nog eens wakker te maken.

Na próxima semana chegamos de novo em Recife.

Dit clipje verklaart misschien waarom ik telkens naar het Noord-Oosten trek.
Het is een beeldverslag van 'waarmee we ons daar zoal bezig houden'.

Em baxo o clipe da minha ultima viagem,
uma experiência de mobilização, comunicação e formação das juventudes no contexto social do Nordeste Brasileira.
Uma viagem de Recife rumo ao Fórum Social Mundial no Belém, PA




Muziek in de clip:
Chico Science & Nação Zumbi - A Cidade
Forró de Olinda - Alceu Valença
Mestre Salutiano - Rabeca
Chico Science & Nação Zumbi - Maracatu Tiro Certeiro
DJ Dolores - Catimbó
Lenine - Rua da Passagem

donderdag 15 juli 2010

RECBEAT, more than music



22/7/2010

RECYCL
ART

Ursulinenstraat 27
1000 Bruxelles

22:00> 23:00 Cinemusik (projection de film en plein air):

“RECBEAT. More than music”

Une documentaire entêté par le cinéaste John Erbuer sur le free festival RecBeat qui dure 4 jours pendant le carnaval de Recife au Brésil. L’accent est mis sur le mouvement et l’origine du Mangue Beat.

+ Dj Lieven Verstraete

dinsdag 4 mei 2010

Monimambu



Musique originale de 'Basal'ya Basoba', une comédie musicale qui parle du problème des 20.000 enfants de rue à Kinshasa accusés de sorcellerie.
Jusqu'a fin juin 2010 la pièce est jouée sur les places publiques, en plein air à travers toutes les 24 communes de la capitale Congolaise.
Les 100 représentations atteindront 100.000 personnes. Ensuite la compagnie de théâtre compte jouer la pièce dans les autres provinces du RDC pour faire connaître la loi qui interdit l' accusation de sorcellerie.

Musiciens:
Olga TSHIYUKA
Larousse Marciano TASISU
Kojack Kossakamvwe MPONGO
Toussaint Kimbembi LUZAYAMO
Reagaen Matuke AMELA
Rachel Kadiosha MBOMBO

Mise en scène:
Guido Kleene et Toto Kisaku.

Vidéo: John Erbuer